48/18
Savaş sırasında, fakir bir oduncu karısıyla birlikte büyük bir ormanda yaşamaktadır. Bir gün, kadın bir kız bulur ve kurtarır, bu da çiftin ve çocuğun yollarının kesiştiği insanların hayatlarında geri dönüşü olmayan değişikliklere yol açar. Bu, Michel Hazanavičius’un ilk animasyon filmidir. II. Dünya Savaşı, insanlığın en karanlık dönemlerinden biridir. İnsanlığın gri savaştan vazgeçtiği, dünyanın insanların zulmünü gördüğü bir zaman. Canlanmanın, kurtuluşun ve barışın vaat edildiği bir zaman. İnancın eli, Avrupa’ya en sıradan ve korkunç şekilde vurmuştur – Büyük Savaş’ın borcu ve üzerinde yükselen kayıp nesil. Dünya Schick yüzünden durmadı veya en azından sadece onun yüzünden değil, altında yatan şey yüzünden. Dünyanın en büyük trajedisi giderek daha kasvetli bir gelecekle karşı karşıyadır. Almanya, savaşı, halkının inancını ve imparatorluğunun gücünü yeni kaybettiği için yıkılmıştır. İntikam, aşağılanma için yemin edilmiştir. O aşırı karanlık dönemden birkaç yıl sonra, mütevazı ve yaşlı bir Alman marangoz çifti yaşıyordu. Adam büyük ağaçları kesmeye giderken, kadın küçük dalları bağlıyordu. İkisi de ormanın ortasında çorba ve yorgun yaşlı bir köpeğin beklediği küçük bir kulübeye ulaşmak için zorlu bir iş günü geçiriyorlardı. Kadın hiç çocuğu olmadığı için sahip olduğu her şey için yalvarıyordu, Tanrı’yı terk etmişti ya da O’nunla hiç anlaşamamıştı. Gökyüzüne, ormana ve hatta tren tanrılarına bir tren için yalvarıyordu. Ve bir gün tren tanrıları dualarına cevap verdi. Ormanın o boş köşesinde, tren beyaz kış karının içinden geçti ve yavaş ama kasvetli bir şekilde korkunç hedefine ulaştı. Ve bir gün, ormanın yaşlı kadını tarafından alınmak üzere trenden bir bebek atıldı. Bazıları için kalpsiz, ama ona göre değil. Bu güzelce işlenmiş bir trajedi, bir insanlık hikayesi: Yaratan ve fedakarlık yapan kadının içindeki sevginin gücü ve intikam ve intikam alan içsel kötü taraf. Michel Hanavicius’un animasyon filmi, sizi büyülü bir ormanın kalbine götüren, benzersiz bir karakter kadrosu ve kasvetli bir II. Dünya Savaşı ortamıyla bir araya getiren son derece komik bir stil ödünç alıyor. Bu, yılın en güzel gözyaşı döktüren filmlerinden biri. Jean Louis Trintignant’ın parlak kariyerine güzel bir veda.
Leave a Reply